~~~~~~~~~~

Był piękny słoneczny dzień Katrina, Ewa i Kasia siedziały pod dużym drzewem. Kati zobaczyła, że w ich stronę zmierza jej chłopak Kamil. Podszedł i przywitał się z nimi
-Cześć dziewczyny- kucnął obok swojej dziewczyny i dał jej buziaka.
-Cześć – odpowiedziały chórem.
-Mogę wam ją porwać? – spojrzał na swoje kuzynki z uśmiechem.
-Jasne, zabieraj ją – odpowiedziała Ewa.
Podał rękę Kati i ruszyli w stronę samochodu. Jechali bardzo szybko, wyprzedzali każdy samochód przed nimi. Katrina jak nigdy siedziała cicho
-Co się dzieje kochanie? – zapytał Kamil
-Nic – odpowiedziała i odwróciła głowę w stronę okna – jeśli możesz to jedź wolniej- on się już nie odezwał tylko zrobił to czego sobie życzyła.
Całą drogę myślał co jej jest, lecz przypomniał sobie scenę jej zazdrości. Rozmawiał ze swoją koleżanką, a Katrina osądziła go o zdradę.
Byli już przed galerią. Wysiadł pierwszy i otworzył jej drzwi, ruszyli w stronę wejścia. Chodzili tak od sklepu do sklepu, dziewczyny patrzyły na Kamila i się uśmiechały. Katrina już tego nie wytrzymała
-Czy one mogą przestać się na ciebie patrzeć i uśmiechać się do Ciebie?! – wybuchła
-No, ale to chyba nie moja wina, ja nic nie robię – odpowiedział spokojnie
-One ci się pewnie podobają, a ty im. To co ja tu robię co ?! – mówiła wściekle
-Czy Ty musisz być zawsze zazdrosna? Ja chciałem miło spędzić z tobą czas – powiedział Kamil
-Wracam do domu. Sama – ruszyła w stronę wyjścia.
Kamil przejechał ręką po włosach, był zły na dziewczynę. Usiadł na krzesełku i siedział, nie wiedział co robić. Spojrzał na zegarek, była już 18. Postanowił wrócić do domu, szedł w stronę ruchomych schodów na parking. Wzrok miał wbity w podłogę i nie zauważył dziewczyny przed nim
-Bardzo przepraszam, nie zauważyłem cię – powiedział szybko
-Nic się nie stało – spojrzała w jego niebieskie oczy.

Cdn.